۱۲۱حسينيه اميرسليمانى سلسله صوفيه درويشان نعمة اللهي سلطانعليشاهي گنابادي حسينيه اميرسليمانى ابتدا به همّت مرحوم عضدالملك كه از رجال و مشاهير قرون اخير بود در سال ۱۲۸۰ قمرى ساخته شده و سه سال بعد دایر گرديد و براى مجالس سوگوارى و اجتماعات مذهبى اختصاص يافت. بعداً فرزند كوچكتر ایشان مرحوم اميرمصطفى اميرسليمانى بنابر وصيّت پدر متصدّى امور آن گرديد. وى كه به مصاحبت مرحوم سراج الملك بانى مساجد معروف در تهران در زمان حضرت آقاى سلطانعليشاه مشرّف به فقر شد و در سلك ارادتمندان بزرگان سلسله نعمت اللّهى گنابادى درآمد و از فقراى با محبّت بود، حسينيّه را كه تا آن زمان ملك شخصى او بود وقف مراسم دينى و فقرى و عزادارى حضرت سيّدالشّهداء نمود و توليت و نظارت حسينيه و موقوفات آن را برحَسَب تقاضاى خود و تنظيم وقف نامه به حضرت آقاى حاج سلطانحسين تابنده و پس از ايشان به قطب منصوص سلسله علّيه واگذار كرد. سپس با تأييد و نظارت متولّى معظّم، اين حسينيه به ظرفيت سه برابر بناى سابق با تجهيزات كامل تكميل گرديد. امّا با كمال تأسّف اين مكان متبرّك كه خانه حسين (ع) و مورد توجّه همه اهالى تهران بود و عموماً از مجالس سوگوارى منعقده در آن مستفيض میشدند، در نيمه شب عاشوراى سال ۱۴۰۰ قمرى (مطابق نهم آذر ۱۳۵۸ شمسى) پس از خاتمه مجلس عزادارى خامس آل عبا، همچون خيمههاى حسينى در روز عاشورا، توسط معاندين دچار حريق شديدى شد و كلّ ساختمان و وسائل و نفايس آن تخريب و به خاكستر تبديل گرديد. در آن هنگام حضرت آقاى رضا عليشاه براى معالجه در خارج از كشور به سر ميبردند، از شنيدن اين خبر فوق العاده متأثّر گرديدند ولى دستور دادند مراسم سوگوارى و جلسات مذهبى به هيچ وجه حتّى يك روز تعطيل نشود و در ساختمان واقع در حياط حسينيّه ادامه يابد. و تصميم گرفتند كه آنجا را با وضع بهترى تجديد بنا كنند، لذا از همانجا دستور دادند كه شروع به پى ريزى ساختمان جديد شود و فرمودند: «اگر بنا باشد خانه مسكونى خود و اثاث آن را بفروشم، اين كار را خواهم كرد تا اين حسينيّه بهتر از آنچه بود دوباره ساخته شود.» تجديد بناى حسينيه بلافاصله پس از دستور ايشان شروع شد و مخارج آن را نيز عمدتاً خود معظّمله پرداخته و ديگر دوستان نيز به قدر وُسع كمك ميكردند و در تمام مدّت احداث ساختمان، مراسم دينى و مذهبى از جمله مراسم عزادارى دهه عاشورا ابتدا در همان حياط ساختمان و سپس در منزل استيجارى جنب محل حسينيّه برگزار میشد و حضرتش به هيچ وجه كمترين وقفه را در آن جايز نميدانستند. مهندسى ساختمان را آقاى مهندس شكراللَّه تابنده و آقاى مهندس عليرضا جذبى عهده دار گرديدند. بدين ترتيب ساختمان جديد حسينيه با همان نقشه سابق شروع و با تغييراتى ادامه يافت. يكى از تغييراتى كه درنقشه جديد ساختمان صورت گرفت آن بود كه چون قبله منازل تهران قدرى تَيامُن دارد و ازجمله قبله حسينيه نيز به طرف راست كج بود، حضرتشان شخصاً چند روز متوالى براى تعيين قبله از روى قطب نما و كتب معرفةالقبلة دقت فرمودند و خط آن را تعيين كردند و اكنون قبله بدون انحراف ميباشد. بالاخره بناى جديد حسينيه كه به مراتب مجلّل تر و مجهّزتر از بناى قديم آن است، پس از طى دو سال با استقامت و نظارت مستقيم حضرت ايشان و همّت برادران ايمانى خاتمه يافت و بر سر در ورودى آن نوشته شده: ما نَنْسخْ مِنْ آيَةٍ او نُنْسِها نَأتِ بِخَيرٍ مِنها اَوْ مِثلِها. بناي جديد حسينيه در روز پنجشنبه ۲۱ تيرماه ۱۳۶۱ شمسى مصادف با عيد فطر سال ۱۴۰۲ قمرى طى مراسمي با شكوه و جشن مذهبى با حضور و سخنرانى معظّم له افتتاح گرديد و مجالس دينى و فقرى به طور منظّم در آن برگزار ميشود. |
||
|
|
